[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Marteta.
72
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Mi ne estas, krudis Marta. Vi devas scii, estis unua-
foje, ke mi rostis la kolombidojn ne sufi�e. Ili estis mal-
molaj: sed mi �io faladis el miaj manoj. Kaj mi tiel ege
kredas Lin, sinjorino Tamar!
Anka� mi, diris pie sinjorino Tamar. Kaj kion alian
Li diris, Marteta? Kion Li diris al Maria? Kion Li in-
struis?
Mi ne scias, diris Marta. Mi demandis Marian, sed
vi scias, kiel fola �i estas Mi ne plu scias, �i diris, je
mia animo, jam mi ne povas honeste diri al vi e� unu
vorton, sed estis tiel mirige bele, Marta, kaj mi estas tiel
treege feli�a.
Tio anka� havas sian valoron, agnoskis sinjorino
Tamar.
Kaj Marta brue mungis la larmojn kaj diris: Do mon-
tru, sinjorino Gr�nfeld, mi revindos al vi tiun beba�on.
[1932]
73
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Lazaro
nka� en Betanion venis la famo pri tio, ke la Gali-
Aleano estis kaptita kaj forkondukita en mallibere-
jon.
Kiam Marta a�dis tion, �i interplektis la manojn kaj el
�iaj okuloj ekfluis larmoj. Vidu, �i diris, mi tion dira-
dis. Kial Li iris Jerusalemon, kial Li ne restis �i tie? �i tie
neniu scius pri Li Li povus �i tie trankvile �arpentisti
Li establus laborejon �e ni en la korto
Lazaro estis pala kaj liaj okuloj ekscite flamis. Kiaj
malsa�aj paroloj, Marta, li diris. Li devi s iri en Jeru-
salemon. Li devi s kontra�stari tiujn & tiujn farizeojn
kaj le�istojn, li devi s diri rekte en la okulojn, kion kaj
kiel. Tion vi, virinoj, ne komprenas.
Mi tion komprenas, diris Maria malla�te kaj ravite.
Kaj mi diras al vi, mi sci as, kio okazos. Okazos mi-
raklo. Li movos fingron kaj la muroj de la malliberejo
malfermi�os kaj �iu Lin ekkonos, genufalos anta� Li
kaj vokos ,miraklo
Longe vi atendos, diris Marta deprimite. Li neni -
a m sciis zorgi pri si. Nenion por si Li faros, per nenio
Li helpos al si, sole �i aldonis kun lar�igitaj okuloj,
74
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
sole, se aliaj helpus al Li. Eble Li atendas, ke oni venos
al Li helpi vi �iuj, Lin a�dintaj �iuj, al kiuj Li helpis
ke ili zonos sin kaj alkuros
Jen mia penso, deklaris Lazaro. Nur ne timu, kna-
binoj, kun Li estas la tuta Judujo. Estus bela afero, se
tion mi volus vidi Marta, preparu la a�ojn por voja�o.
Ek al Jerusalemo.
Maria levi�is. Anka� mi iras. Por vidi, kiel malfer-
mi�os la muroj de la malliberejo, kaj Li aperos en �iela
brilo Marta, �i estos fenomena.
Marta volis ion diri, sed glutis �in. Iru nur, infanoj,
�i diris. Iu devas �i tie gardi man�igi la kortbirdaron
kaj kaprinojn Mi tuj preparos al vi la vestojn kaj fla-
nojn. Tiel mi �ojas, ke vi estos tie.
Kiam �i revenis ru�eta pro la fornoardo, Lazaro estis
palega kaj maltrankvila.
Ne estas bone al mi, Marteta, li murmuris. Kiel es-
tas ekstere?
Bele varme, diris Marta. La irado estos agrabla.
Varme, varme, oponis Lazaro. Sed supre en Jeru-
salemo �iam blovas malvarma vento.
Mi preparis por vi varman mantelon, diris Marta.
Varman mantelon, grumblis Lazaro malkontente.
Oni �vitas en �i, poste �irka�blovas malvarmo, kaj jen!
Tu�u min, �u mi ne havas jam nun febron? Vi scias, mi
ne �atus dumire ekmalsani oni ne povas fidi je Maria
75
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Kiel mi povus helpi al Li, se mi ekzemple malsani-
�us?
Vi ne havas febron, kvietigis lin Marta kaj pensis:
Mia Dio, tiu Lazaro estas tiel stranga de tiu tempo de
tiu tempo, kiam li estis revivigita.
Ti am min kaptis anka� malbona vento, kiam
kiam mi tiel ekmalsanis, diris Lazaro zorgeme; li ne
�atis ja mencii sian iaman morton. Vi scias, Marieta, de
tiu tempo mi iel ne estas en mia ha�to. Nenio por mi, tiu
voja�o kaj la ekscitado. Sed memkomprene, mi iros,
tuj kiam nur pasos la febro.
Mi scias, ke vi iros, diris Marta kun peza koro. iu
devas kuri al Li por helpi; vi scias, vin Li sanigis, �i
diris hezite, �ar anka� al �i �ajnis iel netakte paroli pri re-
vivigo el morto. Rigardu, Lazaro, post kiam vi liberigos
Lin, vi povos Lin almena� peti, ke Li helpu al vi, se eble
vi ne fartus bone
Vi pravas, elspiris Lazaro. Sed kio, se mi tien ne
alvenus? Kio, se ni jam venus malfrue? Vi devas konsi-
deri �iujn eventualojn. Kaj kio, se en Jerusalemo oni iel
interbati�os? Knabino, vi ne konas romiajn soldatojn.
A� Dio, se mi estus sana.
Vi ja estas sana, Lazaro, eligis el si Marta. Vi d e -
vas esti sana, se Li vin sanigis.
Sana, diris Lazaro amare. Tion ja mi mem scias, �u
mi estas sana a� ne. Mi diras al vi nur, ke d e ti u tem-
76
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
p o e� ne por momento estis al mi bone Ne, ke mi ne
estus ege danka al Li pro tio, ke Li min & restarigis;
tion pri mi, Marta, ne pensu; sed kiu tion iam ekkonis,
kiel mi, tiu tiu Lazaro ektremis kaj kovris sian vi-
za�on. Mi petas vin, Marta, nun lasu min; mi rekonsci-
i�os mi nur momenton certe �i pasos
Marta silente eksidis sur la korto; �i rigardis anta� sin
per sekaj, fiksaj okuloj, manojn interplekte, sed �i ne
pre�is. Nigraj kokinoj haltis, por �in rigardi per unu
okulo; kiam kontra� atendo �i ne �etis al ili grajnojn, ili
iris dormeti en la tagmeza ombro.
Tiam Lazaro ka�iris el la koridoro, morte pala, kaj
dentklakis. Mi mi nun ne povas, Marta, li balbutis,
tiel �ate mi irus eble nur morga�
La gor�o de Marta kuntiri�is. Iru, iru ku�i�i, Lazaro,
�i pene elvortis. Vi vi ne povas iri!
Mi irus, dentklakis Lazaro, sed se vi pensas, Mar-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
