[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Marteta.
72
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Mi ne estas, krudis Marta. Vi devas scii, estis unua-
foje, ke mi rostis la kolombidojn ne sufiçe. Ili estis mal-
molaj: sed mi çio faladis el miaj manoj. Kaj mi tiel ege
kredas Lin, sinjorino Tamar!
Ankaû mi, diris pie sinjorino Tamar. Kaj kion alian
Li diris, Marteta? Kion Li diris al Maria? Kion Li in-
struis?
Mi ne scias, diris Marta. Mi demandis Marian, sed
vi scias, kiel fola ÿi estas Mi ne plu scias, ÿi diris, je
mia animo, jam mi ne povas honeste diri al vi eç unu
vorton, sed estis tiel mirige bele, Marta, kaj mi estas tiel
treege feliça.
Tio ankaû havas sian valoron, agnoskis sinjorino
Tamar.
Kaj Marta brue mungis la larmojn kaj diris: Do mon-
tru, sinjorino Grünfeld, mi revindos al vi tiun bebaçon.
[1932]
73
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Lazaro
nkaû en Betanion venis la famo pri tio, ke la Gali-
Aleano estis kaptita kaj forkondukita en mallibere-
jon.
Kiam Marta aûdis tion, ÿi interplektis la manojn kaj el
ÿiaj okuloj ekfluis larmoj. Vidu, ÿi diris, mi tion dira-
dis. Kial Li iris Jerusalemon, kial Li ne restis çi tie? Çi tie
neniu scius pri Li Li povus çi tie trankvile çarpentisti
Li establus laborejon çe ni en la korto
Lazaro estis pala kaj liaj okuloj ekscite flamis. Kiaj
malsa¸aj paroloj, Marta, li diris. Li devi s iri en Jeru-
salemon. Li devi s kontraûstari tiujn & tiujn farizeojn
kaj le¸istojn, li devi s diri rekte en la okulojn, kion kaj
kiel. Tion vi, virinoj, ne komprenas.
Mi tion komprenas, diris Maria mallaûte kaj ravite.
Kaj mi diras al vi, mi sci as, kio okazos. Okazos mi-
raklo. Li movos fingron kaj la muroj de la malliberejo
malfermi¸os kaj çiu Lin ekkonos, genufalos antaû Li
kaj vokos ,miraklo
Longe vi atendos, diris Marta deprimite. Li neni -
a m sciis zorgi pri si. Nenion por si Li faros, per nenio
Li helpos al si, sole ÿi aldonis kun lar¸igitaj okuloj,
74
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
sole, se aliaj helpus al Li. Eble Li atendas, ke oni venos
al Li helpi vi çiuj, Lin aûdintaj çiuj, al kiuj Li helpis
ke ili zonos sin kaj alkuros
Jen mia penso, deklaris Lazaro. Nur ne timu, kna-
binoj, kun Li estas la tuta Judujo. Estus bela afero, se
tion mi volus vidi Marta, preparu la aîojn por voja¸o.
Ek al Jerusalemo.
Maria levi¸is. Ankaû mi iras. Por vidi, kiel malfer-
mi¸os la muroj de la malliberejo, kaj Li aperos en çiela
brilo Marta, ¸i estos fenomena.
Marta volis ion diri, sed glutis ¸in. Iru nur, infanoj,
ÿi diris. Iu devas çi tie gardi man¸igi la kortbirdaron
kaj kaprinojn Mi tuj preparos al vi la vestojn kaj fla-
nojn. Tiel mi ¸ojas, ke vi estos tie.
Kiam ÿi revenis ru¸eta pro la fornoardo, Lazaro estis
palega kaj maltrankvila.
Ne estas bone al mi, Marteta, li murmuris. Kiel es-
tas ekstere?
Bele varme, diris Marta. La irado estos agrabla.
Varme, varme, oponis Lazaro. Sed supre en Jeru-
salemo çiam blovas malvarma vento.
Mi preparis por vi varman mantelon, diris Marta.
Varman mantelon, grumblis Lazaro malkontente.
Oni ÿvitas en ¸i, poste çirkaûblovas malvarmo, kaj jen!
Tuÿu min, çu mi ne havas jam nun febron? Vi scias, mi
ne ÿatus dumire ekmalsani oni ne povas fidi je Maria
75
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Kiel mi povus helpi al Li, se mi ekzemple malsani-
¸us?
Vi ne havas febron, kvietigis lin Marta kaj pensis:
Mia Dio, tiu Lazaro estas tiel stranga de tiu tempo de
tiu tempo, kiam li estis revivigita.
Ti am min kaptis ankaû malbona vento, kiam
kiam mi tiel ekmalsanis, diris Lazaro zorgeme; li ne
ÿatis ja mencii sian iaman morton. Vi scias, Marieta, de
tiu tempo mi iel ne estas en mia haûto. Nenio por mi, tiu
voja¸o kaj la ekscitado. Sed memkomprene, mi iros,
tuj kiam nur pasos la febro.
Mi scias, ke vi iros, diris Marta kun peza koro. iu
devas kuri al Li por helpi; vi scias, vin Li sanigis, ÿi
diris hezite, çar ankaû al ÿi ÿajnis iel netakte paroli pri re-
vivigo el morto. Rigardu, Lazaro, post kiam vi liberigos
Lin, vi povos Lin almenaû peti, ke Li helpu al vi, se eble
vi ne fartus bone
Vi pravas, elspiris Lazaro. Sed kio, se mi tien ne
alvenus? Kio, se ni jam venus malfrue? Vi devas konsi-
deri çiujn eventualojn. Kaj kio, se en Jerusalemo oni iel
interbati¸os? Knabino, vi ne konas romiajn soldatojn.
AÛ Dio, se mi estus sana.
Vi ja estas sana, Lazaro, eligis el si Marta. Vi d e -
vas esti sana, se Li vin sanigis.
Sana, diris Lazaro amare. Tion ja mi mem scias, çu
mi estas sana aû ne. Mi diras al vi nur, ke d e ti u tem-
76
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
p o eç ne por momento estis al mi bone Ne, ke mi ne
estus ege danka al Li pro tio, ke Li min & restarigis;
tion pri mi, Marta, ne pensu; sed kiu tion iam ekkonis,
kiel mi, tiu tiu Lazaro ektremis kaj kovris sian vi-
za¸on. Mi petas vin, Marta, nun lasu min; mi rekonsci-
i¸os mi nur momenton certe ¸i pasos
Marta silente eksidis sur la korto; ÿi rigardis antaû sin
per sekaj, fiksaj okuloj, manojn interplekte, sed ÿi ne
pre¸is. Nigraj kokinoj haltis, por ÿin rigardi per unu
okulo; kiam kontraû atendo ÿi ne îetis al ili grajnojn, ili
iris dormeti en la tagmeza ombro.
Tiam Lazaro kaÿiris el la koridoro, morte pala, kaj
dentklakis. Mi mi nun ne povas, Marta, li balbutis,
tiel ÿate mi irus eble nur morgaû
La gor¸o de Marta kuntiri¸is. Iru, iru kuÿi¸i, Lazaro,
ÿi pene elvortis. Vi vi ne povas iri!
Mi irus, dentklakis Lazaro, sed se vi pensas, Mar-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]